Το μασάζ του Ιπποκράτη σε συνδυασμό με τη μουσική του Πυθαγόρα για πλάι στη θάλασσα για πλήρη αναζωογόνηση και επανασύνδεση..
To αυθεντικό αρχαιοελληνικό μασάζ
των Θεών του Ολύμπου, του Ομήρου & των Αθλητών..Βασισμένο στις αρχές &
διδαχές του Ιπποκράτη.
Για πρώτη φορά στην
Ελλάδα η Mystic Neverland Reiki Academy πάντα με γνώμονα τις πραγματικές ανάγκες του ανθρώπου και με σεβασμό προς
κάθε έμβια ύπαρξη εφαρμόζει ένα
συνδυαστικό πρόγραμμα θεραπευτικού αρχαιοελληνικού μασάζ με ζωντανή μουσική
υπόκρουση βασισμένη στο ενεργειακό πεδίο και τις θεραπευτικές ιδιότητες της μουσικής.
Το μασάζ γίνεται με ένα
ειδικό μείγμα αγνού παρθένου ελαιόλαδου, βοτάνων, αιθέριων ελαιών και πούδρας. Η κινησιολογία περιλαμβάνει Πιέσεις, Πλήξεις,
Δονήσεις, Λαβές & Εντριβή..
Μια τεχνική προσαρμοσμένη
στην αρχαιοελληνική παράδοση & τα έθιμα της.
Ευεργετικά οφέλη του Ancient Greek Sound Healing Massage :
-
Ελάττωση της υπερβολικής μυικής συστολής
- Πρόληψη των κακώσεων
- Αύξηση της ευλυγισίας των μυών & βελτίωση της ικανότητας απόδοσής τους
- Διατήρηση & επαναφορά της φυσικής δραστηριότητας
- Επαναφορά του συντονισμού των κινήσεων του νευρομυικού συντονισμού
- Συνειδητοποιήση του εγκεφάλου για την κατάσταση σώματος
- Αλλαγή όλων των λειτουργιών του οργανισμού
- Αυξημένη ζωτικότητα,
- Αυτοανάπτυξη
- Μακροζωία,
- Δημιουργικότητα
- Μείωση / Αποφόρτιση από το στρες
- Πρόληψη των κακώσεων
- Αύξηση της ευλυγισίας των μυών & βελτίωση της ικανότητας απόδοσής τους
- Διατήρηση & επαναφορά της φυσικής δραστηριότητας
- Επαναφορά του συντονισμού των κινήσεων του νευρομυικού συντονισμού
- Συνειδητοποιήση του εγκεφάλου για την κατάσταση σώματος
- Αλλαγή όλων των λειτουργιών του οργανισμού
- Αυξημένη ζωτικότητα,
- Αυτοανάπτυξη
- Μακροζωία,
- Δημιουργικότητα
- Μείωση / Αποφόρτιση από το στρες
Διάρκεια 60’ λεπτά.
Σε τι διαφέρει το Ancient Sound Healing Santour Massage :
Αυτό που κάνει το
πρόγραμμα ξεχωριστό είναι η ιδιότητα της μουσικής ως θεραπευτικό μέσο, η οποία
μπορεί να παίξει, αφενός το ρόλο ενός πολύ ευαίσθητου οδηγού για τη διερεύνηση
της πολύπλοκης ατομικής κλίμακας των συγκινησιακών και συναισθηματικών
αντιδράσεων του ατόμου, των συνειδητών και υποσυνείδητων προβληματισμών του,
μπορεί να διευκολύνει την προσέγγιση στο υποσυνείδητο και την ενεργοποίηση
μπλοκαρισμένων ψυχοπαθολογικών καταστάσεων που βρίσκουν διέξοδο μέσα από τα
φαινόμενα κάθαρσης και αφετέρου, παίζε τον ρόλο ενός πολύ αποτελεσματικού
διεγερτικού για την αφύπνιση και ενεργοποίηση των δημιουργικών δυνάμεων που
υπάρχουν σε κάθε άνθρωπο και μπορούν να ευνοήσουν τις προσπάθειες
αναδιοργάνωσης. Έχει τη δυνατότητα να
ξυπνήσει το δημιουργικό δυναμικό, να προκαλέσει τη δόνηση της θετικής
ενέργειας, των εποικοδομητικών στοιχείων της προσωπικότητας και της
δημιουργικής εξυπνάδας τους ανθρώπου.
Λίγα λόγια για το Σαντούρι & τη
Μουσικοθεραπεία στην Αρχαιότητα:
Η δύναμη της επιρροής
της μουσικής στον ψυχισμό του ανθρώπου δεν είναι κάτι καινούργιο.
Κατά καιρούς και σε
διάφορους πολιτισμούς το θέμα αυτό απασχόλησε τον άνθρωπο . Θα μπορούσε μάλιστα
να πει κανείς πως η εφαρμογή της μουσικής για θεραπευτικούς σκοπούς είναι τόσο
παλιά, όσο και η ιστορία της μουσικής. Από τις πρώτες γραπτές μαρτυρίες, όπου
υπάρχουν αναφορές στο θέμα της μουσικοθεραπείας, είναι και οι ιατρικοί πάπυροι
που ανακαλύφθηκαν το 1889 και χρονολογούνται γύρω στα 1500 π.Χ. Σ' αυτούς
γίνεται λόγος για την ευνοϊκή επίδραση της μουσικής στην γονιμότητα της
γυναίκας. Αλλά, ακόμη και στη Βίβλο υπάρχουν αρκετές παραστατικές περιγραφές
που αποδίδουν την πίστη στις θεραπευτικές ιδιότητες της μουσικής. Στην εξέλιξη
της ιστορίας της ανθρωπότητας εντοπίζονται και πολλά άλλα ντοκουμέντα και
ενδιαφέροντες μύθοι γύρω από το θέμα. Κοινό πάντως χαρακτηριστικό σε όλους
αυτούς τους μύθους, ανεξαρτήτως εποχών, είναι μια είναι μια διάσταση μαγείας
όσον αφορά στην επίδραση που ασκεί η μουσική στον άνθρωπο.
Η προσφορά των
αρχαίων Ελλήνων στο χώρο της μουσικοθεραπείας θεωρείται μοναδική και
αναγνωρίζονται ως πραγματικοί πρόδρομοι της μουσικοθεραπείας, γιατί, μόνο αυτοί
από όλους τους αρχαίους λαούς, τη μελέτησαν και τη χρησιμοποίησαν εκτεταμένα
για τη θεραπεία ψυχικών & σωματικών παθήσεων βασισμένοι αποκλειστικά και
μόνο στην κλινική παρατήρηση και σε ορθολογιστικούς συλλογισμούς,
απελευθερωμένοι από κάθε είδους δοξασίες, μαγικές ή θρησκευτικές. Τα σημαντικότερα μοντέλα μουσικοθεραπείας
στην αρχαιότητα είναι του Πυθαγόρα, του Αριστοτέλη & του Πλάτωνα.
Ιστορική Αναδρομή του μασάζ στην Αρχαία Ελλάδα:
Με τον όρο μάλαξη
εννοούμε μια σειρά ειδικών χειρισμών, οι οποίοι εφαρμόζονται στην επιφάνεια του
ανθρώπινου σώματος με τα χέρια ή με ειδικά μηχανήματα με σκοπό τη θεραπεία, την
πρόληψη και την αποκατάσταση. Η λέξη μάλαξη προέρχεται από το αρχαίο ρήμα
«μάττω» που σημαίνει μαλάσσω. Η μάλαξη ήταν ένας από τους αρχαιότερους τρόπους
θεραπείας για τις ανθρώπινες παθήσεις.
Η μάλαξη διαδόθηκε από
την ανατολή στην Ευρώπη και έπειτα στην αρχαία Ελλάδα, όπου και άκμασε. Οι
αρχαίοι Έλληνες θαύμασαν τη μάλαξη ως κάτι μοναδικό., εκτίμησαν τα οφέλη της
και τη χρησιμοποίησαν στις διάφορες στιγμές της ζωής τους. Επιπλέον, τόνισαν τη
σημασία της μάλαξης και τα αποτελέσματα που αυτή είχε στο νευρικό, μυϊκό και
κυκλοφοριακό σύστημα. Σπουδαίοι αρχαίοι Έλληνες ιατροί (Ιπποκράτης, Γερόδικος)
περιγράφουν στις εργασίες τους διάφορα είδη μάλαξης. Συγκεκριμένα, ο πατέρας
της ιατρικής ο Ιπποκράτης, αλλά και οι νεότεροι Έλληνες ιατροί, χρησιμοποίησαν
τη μάλαξη για ποικίλους λόγους όπως π.χ. για τη θεραπεία διαστρεμμάτων,
εξαρθρώσεων καθώς και για τη θεραπεία της δυσκοιλιότητας.
Ο Ιπποκράτης
χαρακτηριστικά ανέφερε «Η εντριβή μπορεί να προκαλέσει χαλάρωση, σύσφιξη,
ανάπτυξη ή μείωση της σάρκας, η έντονη εντριβή προκαλεί σύσφιξη, απαλή χαλάρωση και παρατεταμένη μείωση της
σάρκας». Ο Γαληνός συνέχισε το έργο του Ιπποκράτη και μάλιστα στο έργο «Των
Ιπποκράτους λόγων εξήγησις» δίνει την ετυμολογία του Ιπποκρατικού όρου
εβλημάσθη (εμαλάχθη) που σε σημερινή μετάφραση σημαίνει μαλάκωσε.
Στους Ομηρικούς χρόνους η
μάλαξη με τη χρήση λαδιού ήταν ευρύτατα διαδεδομένη και μάλιστα λάμβανε χώρα
μετά από την πραγματοποίηση μιας επίπονης προσπάθειας.
Συγκεκριμένα, ο Όμηρος
στα έργα του αναφέρει πως εκείνη την εποχή οι πολεμιστές, αφού πρώτα
ξεπλένονταν στο νερό της θάλασσας με σκοπό να απομακρυνθεί ο ιδρώτας από το
σώμα τους, έπειτα μεταφέρονταν σε γυαλιστερές σκάφες, τις χαβούζες, όπου και
έπαιρναν το λουτρό τους. Μετά το λουτρό, γινόταν επάλειψη με λάδι σε όλο το
σώμα τους και μετά ακολουθούσε το δείπνο με γλυκό κρασί ως αφιέρωμα στη θεά
Αθηνά. Κατά τον Όμηρο η επάλειψη με λάδι ήταν τόσο σημαντική που και οι Θεοί
του Ολύμπου δεν μπορούσαν να την αποφύγουν. Χαρακτηριστική ήταν η αναφορά
χρήσης ελαίου, το λεγόμενο τεθυωμένον έλαιο από την θεά Ήρα. Τέλος, στα έπη του
Ομήρου, γίνεται αναφορά στην Κίρκη, η οποία άλειψε το σώμα του Οδυσσέα με λάδι
και αλοιφές, ενώ αλλού αναφέρεται πως και οι γυναίκες μάλασσαν τα σώματα των
πολεμιστών πριν από τις μάχες.
Στην αρχαία Ελλάδα η
μάλαξη είχε εξίσου σημαντικό ρόλο και στο χώρο του αθλητισμού για δυο κυρίως
λόγους. Πρώτον για τη χαλάρωση των μυών και δεύτερον για την επιτάχυνση της
επουλωτικής διαδικασίας μετά από τραυματισμούς. Επιπλέον, οι αρχαίοι Έλληνες
ιατροί και προπονητές υποστήριζαν πως η εφαρμογή της μάλαξης θα έπρεπε να
πραγματοποιείται πριν και μετά την άσκηση, διότι τα οφέλη της δεν επιδρούσαν
μόνο στο μυϊκό, αλλά και στο νευρικό σύστημα, μειώνοντας το άγχος και την
ένταση. Σήμερα πολλοί πιστεύουν πως η μάλαξη έχει τη μεγαλύτερη επιθυμητή
επίδραση στο νευρικό σύστημα.
Επιπλέον, χαρακτηριστικό
ρόλο για τη μάλαξη που πραγματοποιούνταν στην αρχαία Ελλάδα, είχε η χρήση
λαδιού. Σε όλα σχεδόν τα αθλήματα, αλλά και στην αθλητική προπονητική
διαδικασία γενικότερα, οι αθλητές μάλασσαν το σώμα τους με λάδι. Ιδιαίτερα σε
αθλήματα, όπως αυτά της πάλης, της πυγμαχίας και στο παγκράτιο οι Έλληνες
αθλητές χρησιμοποιούσαν το λάδι τόσο πριν, όσο και μετά την άσκηση.
Τέλος από διάφορες
ανασκαφές γνωρίζουμε πως το λάδι ήταν τόσο σημαντικό που δίνονταν ως έπαθλο
στους αθλητές που έβγαιναν νικητές.
Η επάλειψη των αθλητών με
λάδι πριν από τη διαδικασία της άσκησης είχε ως στόχο να κρατήσει τους πόρους του δέρματος καθαρούς
στα πλαίσια των κανόνων υγιεινής. Σύμφωνα με τις περιγραφές του Ηρόδοτου μετά
την άσκηση ακολουθούσε το λουτρό, μια τακτική που είναι γνωστή από τις αρχές
του 5ου αιώνα. Τόσο οι Έλληνες, όσο και οι Ρωμαίοι, πρότειναν την
εφαρμογή της μάλαξης με χρήση ελαιόλαδου πριν και μετά το μπάνιο. Πριν το
μπάνιο θεωρούσαν πως προετοίμαζε το σώμα, ενώ μετά το μπάνιο πως συνέβαλε στη
χαλάρωση του. Από διάφορα αγγεία της ίδιας περιόδου διαπιστώνουμε πως το μπάνιο
λάμβανε χώρα σε λουτρό που αποτελούσε τμήμα του γυμνασίου (γυμναστηρίου).
Αργότερα, παρέχονταν ένα
ειδικό δωμάτιο στους αθλητές που τους έδινε τη δυνατότητα να αλείφονται με λάδι
και να μαλάσσονται πριν και μετά το λουτρό.
Το δωμάτιο αυτό είχε
μέτρια θερμοκρασία και εφόσον ήταν αναγκαίο, θερμαινόταν με μαγκάλι. Στα τέλη
του 5ου αιώνα, από την «παλαιά Ολιγαρχία», οι πλούσιοι άνθρωποι της
πόλης των Αθηνών είχαν ιδιωτικά γυμναστήρια, λουτρά και χώρους αλλαγής
ενδυμάτων. Σύμφωνα, με τις μαρτυρίες του μεγάλου ιστορικού, Πλούταρχο, ο Μέγας
Αλέξανδρος απολάμβανε τις υπηρεσίες ενός Αθηναίου, ο οποίος είχε την
αρμοδιότητα να τον παρακολουθεί στο λουτρό και να τον μαλάσσει με λάδι.
Από διάφορα αθηναϊκά
αγγεία, τα οποία απεικονίζουν τη διαδικασία της μάλαξης πριν από την άσκηση,
συμπεραίνουμε πως στα μικρότερα γυμνάσια οι ειδικοί, οι οποίοι πραγματοποιούσαν
τη μάλαξη με λάδι, δεν υπήρχαν ή δεν επαρκούσαν σε αριθμό με αποτέλεσμα ο ένας
ασκούμενος να τρίβει το σώμα του άλλου.
Πέρα από τη μάλαξη με
λάδι η αρχαίοι Έλληνες χρησιμοποιούσαν ένα ακόμα αξιόλογο προϊόν, τη σκόνη, η
οποία φυλάσσονταν σε ειδικό δωμάτιο που ονομαζόταν «κονιστήριον». Οι αθλητές
αφού τοποθετούσαν το λάδι στο σώμα τους με τη διαδικασία της μάλαξης, είτε αυτή
πραγματοποιούνταν από τους ίδιους, είτε από τους ειδικούς μαλάκτες, κάλυπταν το
σώμα τους με τη σκόνη. Ο κύριος ρόλος της ήταν η αποφυγή της υπερβολικής
ολισθηρότητας που προκαλούσε το λάδι. Για παράδειγμα, σε αγώνες πάλης, πριν την
έναρξη του αγώνα ο ένας αγωνιστής προσπαθούσε να ρίξει με οποιονδήποτε τρόπο
σκόνη στον αντίπαλό του, έτσι ώστε να μην αποτύχει στις λαβές που θα
επιχειρούσε.
Στην αρχαία Ελλάδα υπήρχαν διάφορες σχολές πάλης, οι
λεγόμενες παλαίστρες. Έτσι, δραστηριότητες όπως η πάλη και η πυγμαχία
πραγματοποιούνταν μέσα στις παλαίστρες, διότι δεν χρειάζονταν πολύς χώρος. Οι
παλαίστρες λειτουργούσαν ανεξάρτητα αλλά και σαν μέρος των δημόσιων γυμνασίων.
Επιπλέον, μια παλαίστρα μπορούσε να υπάρξει χωρίς γυμνάσιο, αλλά ένα γυμνάσιο
δεν μπορούσε να υπάρξει χωρίς παλαίστρα. Η μάλαξη ήταν βασικό στοιχείο για
όσους ασχολούνταν με την πάλη και πολλές φορές, όπως είναι γνωστό από διάφορα
αθηναικα αγγεία καθώς και από τον Πλούταρχο, πραγματοποιούνταν και έξω από τις
παλαίστρες. Υπήρχαν δυο ειδών μαλάκτες οι παιδοτρίβες και οι αλείπτες.